Blog van nummer 10 klas 6

zaterdag 14 november 2009

cool hoor

Gepost door nummer 10 klas 6 op 10:01

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Oudere post Homepage

Abonneren op: Reacties posten (Atom)

boeren

Er bestaan heel veel boeren op de wereld .

Misschien geloof je ze of misschien ook niet .

DAT IS LEUK ALLE DIEREN

verlang jij ook naar een kat of een hond of ...

P.S.: vraag het aan je ouders misschien mag het wel.

Over mij

nummer 10 klas 6

Mijn volledige profiel tonen

Volgers

Blogarchief

▼ 2009 (2)
- ▼ november (1)
  - cool hoor
- ► september (1)

Disney

Hier zie je een diavoorstelling over kinderfilms

geronimo stilton

Ik heb een leuke website gevonden over geronimo stilton.
Deze website heet: www.geronimostilton.be

koe

Hoofdstuk 1: Hoe ziet een koe er uit ???

Hier noem ik een paar dingen van een koe en wat ze doen:

De oren: De oren van een koe zijn groot. Koeien kunnen ze in bijna alle richtingen draaien om geluiden op te vangen als er gevaar is.

De bek: De bek is perfect gemaakt om mee te grazen. De koe trekt het gras van de grond en slikt het zonder te kauwen door.

De staart: De staart is heel handig als vliegenmepper.

De magen: Een koe heeft 4 magen:

De eerste maag: De eerste maag wordt ook wel de Pens genoemd. De koe slikt het gras zonder te kauwen in. Dan komt het bij de eerste maag: de pens. Als de pens vol is, komt het gras beetje voor beetje weer in de bek. Dan gaat de koe het fijn kauwen.
Daarna wordt het weer ingeslikt en komt het in de volgende maag.

De tweede maag: De tweede maag ook wel de netmaag genoemd. Hier wordt de herkauw massa verder verteerd en gaat dan naar de volgende maag.

De derde maag: ook wel de boekmaag genoemd. het is zo genoemd om dat daar het vocht er uit gehaald wordt.

De vierde maag: ook wel de lebmaag genoemd. Dat lijkt op een mensenmaag. Hier worden de voedingsstoffen verteerd. Voedingsstoffen worden opgenomen via de darmwand.
Door het bloed gaan ze naar de plek waar ze nodig zijn. De rest die niet wordt gebruikt gaat naar buiten(mest).

De uier: Dit wordt ook wel de melkzak van de koe genoemd. Binnenin is het verdeeld in 4 kwartieren, elk met 1 speen.

--------------------------------------------------------------------------------

Hoofdstuk 2 Van kalf tot koe Ik deel 2 boeken van de koe uit

Van kalfje tot koe

Een baby-koe heet een kalfje (0 tot 1 jaar)
Een 'tiener'-koe heet een pink (1 tot 2 jaar)
Vanaf haar tweede jaar krijgt een koe jaarlijks een kalfje. Een jonge koe, die nog maar één keer een kalfje heeft gekregen, heet een vaars (2 tot 3 jaar).
Een koe is pas een volwassen koe na de geboorte van haar tweede kalf (3 jaar en ouder).
De oudste koe bij ons op de boerderij heet trix 4 en is 13 jaar oud. En die koe heeft bijna 100.000 liter melk gegeven.

Melklijst van Trix 4 no 42 laten zien

Waarom hebben koeien een oormerk? Oormerk omhoog houden

Net als mensen heeft ook elke koe een eigen paspoort. Dit heet een koekaart. Hierin staat wanneer en waar ze geboren is, wie haar ouders zijn en welke boer haar baas is.
Omdat een koe geen broekzak heeft, zit het paspoort in de vorm van een geel plastic kaartje in haar oor: een oormerk. Op het oormerk staat het 'paspoortnummer' en in de computer van de boer staan alle gegevens van de koe. Voor de zekerheid heeft ze twee oormerken. Want als ze er eentje verliest, heeft ze er altijd nog 1 over .De oormerken zijn heel belangrijk. Als de koe een ziekte heeft, kan haar hele familie gevonden worden.

Nu laat ik zo’n paspoort zien.

Koekaarten laten zien

De ene is van onze oudste koe en de andere van het laatste kalfje dat geboren is.

Oormerk en koekaarten doorgeven

--------------------------------------------------------------------------------

Hoofdstuk 3 wat eet een koe

Van voeding tot mest

's Zomers eet een koe wel 90 kilo vers gras per dag! Om veel melk te geven krijgt ze daar nog krachtvoer bij; bijvoorbeeld brokjes.

Een koe die 20 liter melk geeft krijgt ongeveer 7 kilo brok en een koe die 35 liter melk geeft krijgt 13 kilo brok.

Brokjes laten zien

Een koe kauwt haar voedsel twee keer. Herkauwen heet dat. Om haar dorst te lessen drinkt ze dagelijks 70 liter water! Een koe poept en piest 100 kilo mest en plas per dag. De mest heeft de boer nodig om gras te laten groeien op het land.

Wat eet een koe als ze in de winter op stal staat???:

Voor de winter moet de boer zorgen voor een voorraad gras. Vooral in het voorjaar, als het gras hard groeit, maait de boer een deel van het gras en laten het gras drogen op het land. Daarna rapen speciale machines het gedroogde gras op en wordt het op een grote hoop gegooid. De boer laat het gras 'inkuilen'(dat wil zeggen dat over het gras wordt gereden om de lucht eruit te krijgen) en bedekt dit gras met plastic en zand. Zo blijven de smaak en de voedingsstoffen van het gras behouden. Dit gras wordt kuilgras genoemd.

Op het bord hangen foto’s van mij.

--------------------------------------------------------------------------------

Hoofdstuk 4 Melk van de koe

De melk wordt gevormd in melkblaasjes. Om 1 liter melk te krijgen moet er 300 tot 400 liter bloed door de uier stromen. Als er op de juiste manier op de speen gedrukt wordt, komt er melk uit.

Plaatje van de melkstal laten zien

Bij het melken met de machine worden 4 speenhouders gebruikt die aan de spenen zuigen. De melk gaat rechtstreeks van de uier naar de koeltank. Ze wordt op de boerderij bewaard in een koeltank op 3.5 graden.

Plaatje van de melktank laten zien

Als een koe net gekalfd heeft dan geeft ze ongeveer 20 liter melk. Dit zijn dus 20 pakken melk. Maar een koe die heel veel melk geeft kan wel 50 liter melk per dag geven.

Dit was mijn spreekbeurt. Zijn er nog vragen???

Vragen over de spreekbeurt De koe

Naam………………..

1. noem 2 magen van de koe……………………………………………

2. hoe heet een tiener koe?????..............................

3. hoe oud is onze oudste koe????..............................

4. en hoeveel liter heeft die koe bijna gegeven???.....................

5. hoe veel kilo poept en piest een koe per dag?????................................

6. teken op de achterkant een koe

hamerhaai

Dag spreekbeurtensurfers,

Aan mijn naam kan je merken dat ik een Griekse achtergrond heb. Onze zomervakantie brengen we dan ook geregeld door in Griekenland. Als ik in Griekenland diep in de zee zwem, begin ik soms te fantaseren over haaien die achter mensen zwemmen.

Voor vele mensen zijn haaien gemene en angstaanjagende dieren. Haaien zijn roofdieren, maar de meeste zijn voor de mens ongevaarlijk.

Soorten:

Er bestaan ongeveer 375 soorten haaien. Ik kan natuurlijk niet over alle soorten iets vertellen. Ik ga jullie wel wat meer uitleggen over de hamerhaai. De hamerhaai heeft zijn naam niet gestolen, zijn kop heeft de vorm van een hamer.

+
=

De hamerhaaifamilie is nog eens ingedeeld in 9 soorten die allemaal verschillend zijn van lengte en breedte van de kop. De bekendste zijn de mutskophaai en de grote hamerhaai.

Kenmerken:

De hamerhaai heeft wel de raarste kop van alle haaisoorten.De ogen van de hamerhaai staan aan het eind van de uitsteeksels op hun kop. Op deze manier kunnen ze zeer goed zien als ze hun kop heen en weer bewegen. Doordat de neusgaten ver uiteen staan op de voorkant van de kop, kunnen ze beter weten waar een geur vandaan komt. Met de uitsteeksels kunnen ze elektrische signalen opvangen van vissen die zich schuil houden op de zeebodem.
Soms kan de breedte van de kop de helft bedragen van zijn lichaamslengte
De hamerhaai weegt tussen de 200 en 600 kg. De grootste soort kan wel 5 meter lang worden.
Tanden en ademhaling:

De hamerhaai zijn bek is hoekig met scherpe tanden. Als hun voorste tanden versleten zijn, worden ze direct vervangen door nieuwe. Zo kan een haai in zijn leven wel honderden tanden verslijten. Tijdens de groei is de volgende rij tanden reeds groter dan de vorige. De grootte van de tanden is een hulpmiddel om de leeftijd van een hamerhaai te bepalen.De haai behoort tot de roofvissen. Dus de haai ademt met zijn kieuwen. Hoe werkt dit:

het water stroomt in zijn mond
het water loopt door de kieuwen
zuurstof wordt uit het water gefilterd door inwendige kieuw
het water gaat door de kieuwspleten weer naar buiten
Zijn vinnen:

De hamerhaai heeft 2 borstvinnen, 2 buikvinnen, 1 aarsvin en 2 rugvinnen. De borstvinnen zijn groter en driehoekig. De staartvin is groot en sterk ontwikkeld. Hij heeft bijna de vorm van een boomerang.
Haaien bewegen zich heel sierlijk door het water met zijwaartse slagen van hun staart. De borstvinnen geven extra drijfkracht zodat ze niet omlaag zinken. De staart zorgt voor snelheid. Het evenwicht wordt eveneens geregeld door de staartvin. En de borstvinnen worden zowaar gebruikt als remmen. De haai zwemt in normale omstandigheden 3km/uur. Dit is niet snel. Maar hij kan ook een snelheid halen van 25km/uur. Vooral zijn reactiesnelheid valt te duchten.

Sociaal leven:

Hamerhaaien zijn echet groepsdieren en vormen soms scholen van meer dan 100 dieren. We weten niet zeker waarom ze dit doen, maar veel wetenschappers denken dat het te maken heeft met het verder trekken van de ene plaats naar de andere. Of ze beweren dat het te maken heeft met de voortplanting.
De wijfjes zwemmen apart en vechten met mekaar om de belangrijkste plaats in de groep te bemachtigen. Misschien hebben ze zo meer kans om de mannetjes te verleiden.

De paartijd:

De paartijd hangt samen met de temperatuurschommelingen. Door de temperaturen worden hun hormonen geprikkeld. De hamerhaai paart enkel in bepaalde seizoenen. De wijfjes krijgen 1 à 2 keer per jaar kleintjes.
De zwangerschap van het hamerhaaiwijfje is niet zoals de meeste vissen. (vissen leggen eitjes) Zij baart haar babies zoals zoogdieren. Dat wil zeggen dat de embryo's het voedsel krijgen uit het bloed, via de placenta en zo in de navelstreng. Inderdaad zo worden ook menselijke babies en de jongen van andere zoogdieren gevoed.Een haaienjong wordt gebaard in een baarmoeder.

Leefomgeving:

De meeste hamerhaaien leven in warme, gematigde en in tropische kustwateren van de Atlantische en Indische Oceaan. Dit wil zeggen de kusten van India, Noord-Australië, Japan en de kusten van Midden-Amerika.
In de Noordzee komt hij zelden voor, maar toch hebben vissers eens een hamerhaai gevonden in de haringnetten.

Eetgewoontes:

In de avondschemering gaan ze uiteen om voedsel te zoeken en bij zonsopgang komen ze weer op dezelfde plek bij elkaar.
Wat staat er nu op het menu van onze hamerhaai?
Wel hij eet vrijwel alles wat in de zee leeft,...vissen, slijmerige kwallen en schildpadden. Pijlstaartroggen zijn een geliefde prooi van de grote hamerhaai, ondanks de giftige stekels op hun staart.
Deze haaien schijnen geen last te hebben van gif.

Besluit,

Zelfs nu droom ik nog geregeld over haaien. Er gaan de wildste verhalen rond de wereld over haaien. maar er zijn slechts enkele soorten gevaarlijk voor de mens.
De mens is nog steeds de grootste vijand van de verschillende soorten haaien.

Haaienvinnensoep is nog steeds een belangrijk gerecht in Japan.

konijnen

1. Inleiding

Ik houd mijn spreekbeurt over konijnen, want ik vind het hele lieve dieren. Konijnen zijn hele lieve dieren en ze bijten bijna nooit. Daarom is het een gezellig huisdier. Maar het vraagt veel verantwoordelijkheid.

2. Geschiedenis

Er is een lange geschiedenis van het konijn. Ik ga daar een stukje van vertellen. Het eerste volk dat konijnen ving, waren de Romeinen. Zij vonden het vlees erg lekker, en de vacht konden ze gebruiken om kleding van te maken. Na de Romeinen hielden de franse kloosterlingen de konijnen in gevangenschap. De ‘gewone mensen’ (de wat armere mensen) gingen ook konijnen houden. Het vlees werd gegeten en van de vacht maakten ze bontjassen. Tijdens de oorlogen werden konijnen veel gefokt, omdat konijnen weinig plaats innamen en goedkoop aten. Zo hadden de mensen toch nog vlees in de oorlog. Tot het jaar 1850 werden konijnen alleen gefokt en gehouden om hun vlees en hun vacht voor de bontjassen. Ze werden nog niet voor de lol gehouden. Pas na de tweede wereldoorlog (vanaf het jaar 1945) werden konijnen als huisdier gehouden.

3. Wat moet je iedere dag voor je konijn doen?

· Iedere dag eten geven.

· Iedere dag zijn fles of waterbakje verschonen.

· Nieuw hooi,stro geven.

· En VOORAL aandacht geven.

· Kijken of je konijn gezond is.

4. Verzorging

Een konijn wast zichzelf erg veel. Een konijn zelf kan geen nagels laten slijten, dus kun je ze knippen. Dat kun je bij de dierenarts laten doen, maar wij doen het zelf. De tanden van een konijn groeien het hele jaar door. Dus moet je er voor zorgen dat het konijn iets heeft om aan te knagen (een knaagblok). Als de vacht van een konijn niet glad is en niet zacht, dan is hij/zij niet gezond. Het meest wast een konijn zijn/haar gezicht, en het grappigste is als ze hun oren wassen. Als ze hun achterpoten wassen dan strekken ze die helemaal lang uit.

5. Hok

Als je een konijn hebt dan zetten de meeste mensen hem in een hok. Maar konijnen moeten net als mensen ook beweging krijgen. Je kunt hem bijvoorbeeld binnen laten lopen, of een buitenren voor het konijn maken of kopen. Onze konijnen lopen af en toe los in de tuin. Als je een konijn een maand of twee in zijn hok laat zitten dan kan hij bijna niet meer lopen. Als je een konijn laat lopen gaat het soms van plezier sprongetjes maken. Het maakt niet uit in wat voor een hok je het konijn doet. Een konijn dat altijd al buiten heeft gestaan moet je niet opeens binnen zetten, want de temperatuur van binnen en buiten verschilt veel. Onze konijnen staan buiten in een groot hok.

6. Dierenarts

Een dierenarts helpt dieren gezond te houden en zieke dieren weer beter te maken. Hij kan je vertellen hoe je je konijn moet verzorgen, en heb je vragen over je huisdier, dan kan je dat altijd aan hem of zijn assistente vragen. De assistente helpt de dierenarts. Zij weet ook veel over konijnen. Als je konijn ziek is, geeft de dierenarts je een medicijn en vertelt wat je moet doen zodat je konijn weer beter wordt. Mijn konijn is ook eens erg ziek geweest, we dachten dat hij dood ging, maar gelukkig heeft de dierenarts hem weer helemaal beter gemaakt. We moeten mijn konijn goed in de gaten houden en vaak haar kontje wassen, anders wordt ze weer ziek.

Inhoudsopgave

1. Waarom heb ik dit dier gekozen?

2. Soorten

3. Hoe ziet het dier eruit

4. Voortplanting

5. Leefgebied

6. Voedsel

7. Bronnen

1. Waarom heb ik dit dier gekozen?

Ik heb dit dier gekozen omdat ik het een bijzonder dier vindt. Ze zien er ook leuk en grappig uit. Ik wilde ook meer over dit dier te weten komen. Het is een beschermd dier geworden omdat er veel wordt gejaagd op de zeeschildpad, meestal alleen om soep van hem te maken. Ik vindt dit zielig voor deze dieren, want sommige soorten zijn bijna uitgestorven. Ik wil er dus graag over vertellen.

2. Soorten
Iedere soort heeft zijn eigen kenmerken. Er zijn 7 soorten zeeschildpadden.

Groene Zeeschildpad: De enige die alleen planten eet. Alleen de baby’s eten wel een soort vlees.

Lederschildpad: Dit is de allergrootste zeeschildpad. Hij is bijna 3 meter lang en heeft geen rug-en buikschild.

Karetschildpad: Deze eet sponzen, er is bijna geen ander dier die dat doet.

Dikkopschildpad: Heeft enorm sterke kaken en een hele dikke kop, die dikke kop komt door de kaken.

Platrugschildpad: Komt alleen in de buurt van Australië voor. Zijn schild is erg dun, je kunt er zonder moeite met je nagel doorheen prikken.

Kemps Zeeschildpad: Dit is de zeldzaamste van allemaal. Ze leggen bijna allemaal hun eieren op een strand in Mexico.

Warana: Om eieren te leggen komen de Warana’s allemaal tegelijk het strand op, alsof ze het hebben afgesproken.

De Kemps Zeeschildpad. De Dikkopschildpad
3. Hoe ziet het dier eruit ?

De zeeschildpad heeft een bijzonder lichaam. Gebouwd voor een leven in zee, maar ook een beetje voor op het land. Hier meer over zijn buikschild zijn rugschild en alles wat er tussenin zit.

Neus: Kan boven en onder water goed ruiken. Door zijn neus ademt hij ook.

Ogen: Ziet onder water beter dan boven water. Ogen die het boven en onder water goed doen bestaan niet.

Oren: De oren zitten onder de huid, maar kan er wel goed mee horen. Net als dolfijnen, vissen en veel andere zeedieren.

Mond: Heeft geen tanden maar een scherpe rand, het lijkt wel een beetje op een snavel.

Kop en poten: Een zeeschildpad kan zijn kop en poten niet intrekken zoals een landschildpad dat doet.

Buikschild: zijn buikschild is minder stevig dan zijn rugschild.

Achterpoten: deze zijn om mee te sturen. Bij de vrouwtjes ook om een kuil mee te graven, voor haar eieren.

Rugschild: Nogal een plat rugschild: dat is voor de stroomlijn. Het is niet zo stevig als bij een landschildpad.

Voorpoten: Zijn voorpoten zijn zo plat als een roeispaan of als een vleugel, want het lijkt net alsof hij onder water vliegt. Ook heeft hij een klauwtje aan zijn duim.

Bij mannetjes is dat groter: Hiermee houdt hij zich aan het vrouwtje vast bij de paring.

4. De voortplanting
Af en toe reizen de zeeschildpadden naar de plek waar ze geboren zijn. Daar paren de mannetjes en vrouwtjes en leggen de vrouwtjes eieren. Na een lange reis komen ze bij de plek waar ze geboren zijn. Om met een vrouwtje te paren moeten sommige mannetjes soms knokken. Bij de paring klautert de man op de rug van het vrouwtje en houdt zich vast met zijn flippers en zijn staart. Het vrouwtje zwemt zo een paar uur rond met die man op haar rug.Daarna gaat ieder weer een eigen weg. Een paar weken later krijgt ze de kriebels, ze moet haar eieren kwijt! ’s Nachts gaat ze het strand op, dat is niet niks voor een zeedier met zwempoten. Dat kost veel moeite, maar het lukt wel. Als ze het niet vertrouwt gaat ze weg en probeert het een andere keer. Boven aan het strand gaat ze graven, eerst met haar voorflippers. Ze gooit het zand opzij en graaft een ondiepe kuil waar haar hele lichaam in past. Daarna graaft ze met haar achterpoten een smalle diepe kuil. Dat is een flinke klus!!! Daarna floepen haar eieren, die veel op pingpongballetjes lijken, in de kuil. Alles bij elkaar een stuk of vijftig, maar bij sommige soorten meer dan honderd. Na een kwartier is ze klaar. Dan moet de kuil weer dicht. Zand erover en dan snel weer terug naar de zee. Na een paar weken doet ze het allemaal nog een keer, soms nog wel een 3e of 4e keer. Maar dan duurt het weer een jaar voordat ze terug komt. Onder het zand is het ongeveer 30° C, een prima temperatuurtje voor de eieren. Na een maand of twee komen de baby’s eruit. Ze moeten eerst naar boven komen, dat doen ze om met zijn allen te trappelen, zodat het zand van het plafond valt. Dan stampen ze de grond weer aan. Zo wordt het dak steeds dunner en de vloer hoger. Ze komen nog niet naar boven, eerst wachten ze op de nacht. En dan....rennen voor je leven!! Moeilijk, want kleine hobbeltjes lijken voor deze kleintjes net bergen. En veel dieren lusten wel een zeeschildpadje. Het is natuurlijk belangrijk dat ze de goede kant op gaan: Naar de zee namelijk. Veel diertjes redden het niet, maar gelukkig een heel stel wel. Het duurt nog wel wat jaren (vaak meer dan 30 jaar) voordat ze zelf volwassen zijn en kinderen krijgen. Maar de zeeschildpad geniet eerst van zijn kinderleven.

Deze Lederschildpad graaft een kuil om haar eieren kwijt te raken.

Na twee maanden komen de zeeschildpadjes uit hun ei.

5. Het Leefgebied

Het leefgebied van de zeeschildpad verschilt eigenlijk per soort. Hier de leefgebieden:

Groene Zeeschildpad: Leeft vooral in tropische gebieden rond de evenaar. Bijvoorbeeld in Australië, Hawaï en de Galaposeilanden.

Lederschildpad: Kan zijn lichaamstemperatuur hoger maken dan dat van het zeewater. Hij leeft vooral in de buurt van Canada, IJsland, Noorwegen, Nieuw-Zeeland en Chili.

Karetschildpad: Leeft in tropische wateren, meestal in de buurt van koraalriffen. Grote groepen leven in Mexico, Indonesië en Australië.

Dikkopschidpad: Leeft vooral in subtropische zeeën, vooral in de Atlantische Oceaan, de Stille Oceaan en de Indische Oceaan.

Platrugschildpad: leeft alleen in Australië. Eieren leggen ze alleen in Noordelijk Australië.

Kemps Zeeschildpad: Leeft alleen in de Golf van Mexico en in de oostkust van de V.S. Eieren leggen ze maar op één strand in Mexico.

Warana: Leeft over de hele wereld, vooral in de tropische wateren. Mexico, Costa Rica en India zijn de belangrijkste leefgebieden van de Warana.

Deze jonge zeeschildpadjes rennen naar de zee.

6. Voedsel
Het voedsel verschilt ook per soort. Ieder heeft zijn eigen lievelingskostje.

Groene Zeeschildpad: Is de enige vegetariër van de zeeschildpadden. Hij eet alleen planten, mals zeegras en algen. Daar heeft hij een handige gekartelde onderkaak voor.

Lederschildpad: Is dol op kwallen. Kwallen zijn niet zo voedzaam, dus eet hij soms meer dan zijn eigen gewicht per dag. Hij duikt tientallen meters diep om een plek te vinden waar veel kwallen leven.

Karetschildpad: Eet vooral sponzen, vastgegroeide zeedieren die door bijna geen ander dier te verteren zijn omdat ze zo giftig zijn. Maar zijn maag- en darmstelsel kan daar blijkbaar goed tegen.

Dikkopschildpad: Eet graag oesters en andere schelpdieren. Verder eet hij kwallen, zee-egels en krabben. Met zijn sterke kaken kraakt hij met gemak een oester open.

Platrugschildpad: Voedt zich vooral met zeekomkommers. Verder ook kwallen, inktvissen en zacht koraal.

Warana: Eet vooral kwallen, slakken, garnalen en krabben.

7. Bronnen
Ik heb mijn informatie gezocht in de TamTam, het jeugdblad van het WNF, op het internet bij google en dan gezocht op zeeschildpad. Ook wil ik mijn vader en moeder bedanken voor het helpen voor het bedenken voor dit onderwerp. En nog een keer mijn vader voor het helpen met de plaatjes.

Wil je meer informatie over ZEESCHILDPADDEN?? Kijk dan bij GOOGLE.

zeeschildpadden

Inhoudsopgave

1. Waarom heb ik dit dier gekozen?

2. Soorten

3. Hoe ziet het dier eruit

4. Voortplanting

5. Leefgebied

6. Voedsel

7. Bronnen

1. Waarom heb ik dit dier gekozen?

Ik heb dit dier gekozen omdat ik het een bijzonder dier vindt. Ze zien er ook leuk en grappig uit. Ik wilde ook meer over dit dier te weten komen. Het is een beschermd dier geworden omdat er veel wordt gejaagd op de zeeschildpad, meestal alleen om soep van hem te maken. Ik vindt dit zielig voor deze dieren, want sommige soorten zijn bijna uitgestorven. Ik wil er dus graag over vertellen.

2. Soorten

Iedere soort heeft zijn eigen kenmerken. Er zijn 7 soorten zeeschildpadden.

Groene Zeeschildpad: De enige die alleen planten eet. Alleen de baby’s eten wel een soort vlees.

Lederschildpad: Dit is de allergrootste zeeschildpad. Hij is bijna 3 meter lang en heeft geen rug-en buikschild.

Karetschildpad: Deze eet sponzen, er is bijna geen ander dier die dat doet.

Dikkopschildpad: Heeft enorm sterke kaken en een hele dikke kop, die dikke kop komt door de kaken.

Platrugschildpad: Komt alleen in de buurt van Australië voor. Zijn schild is erg dun, je kunt er zonder moeite met je nagel doorheen prikken.

Kemps Zeeschildpad: Dit is de zeldzaamste van allemaal. Ze leggen bijna allemaal hun eieren op een strand in Mexico.

Warana: Om eieren te leggen komen de Warana’s allemaal tegelijk het strand op, alsof ze het hebben afgesproken.

De Kemps Zeeschildpad. De Dikkopschildpad

3. Hoe ziet het dier eruit ?

De zeeschildpad heeft een bijzonder lichaam. Gebouwd voor een leven in zee, maar ook een beetje voor op het land. Hier meer over zijn buikschild zijn rugschild en alles wat er tussenin zit.

Neus: Kan boven en onder water goed ruiken. Door zijn neus ademt hij ook.

Ogen: Ziet onder water beter dan boven water. Ogen die het boven en onder water goed doen bestaan niet.

Oren: De oren zitten onder de huid, maar kan er wel goed mee horen. Net als dolfijnen, vissen en veel andere zeedieren.

Mond: Heeft geen tanden maar een scherpe rand, het lijkt wel een beetje op een snavel.

Kop en poten: Een zeeschildpad kan zijn kop en poten niet intrekken zoals een landschildpad dat doet.

Buikschild: zijn buikschild is minder stevig dan zijn rugschild.

Achterpoten: deze zijn om mee te sturen. Bij de vrouwtjes ook om een kuil mee te graven, voor haar eieren.

Rugschild: Nogal een plat rugschild: dat is voor de stroomlijn. Het is niet zo stevig als bij een landschildpad.

Voorpoten: Zijn voorpoten zijn zo plat als een roeispaan of als een vleugel, want het lijkt net alsof hij onder water vliegt. Ook heeft hij een klauwtje aan zijn duim.

Bij mannetjes is dat groter: Hiermee houdt hij zich aan het vrouwtje vast bij de paring.

4. De voortplanting

Af en toe reizen de zeeschildpadden naar de plek waar ze geboren zijn. Daar paren de mannetjes en vrouwtjes en leggen de vrouwtjes eieren. Na een lange reis komen ze bij de plek waar ze geboren zijn. Om met een vrouwtje te paren moeten sommige mannetjes soms knokken. Bij de paring klautert de man op de rug van het vrouwtje en houdt zich vast met zijn flippers en zijn staart. Het vrouwtje zwemt zo een paar uur rond met die man op haar rug.Daarna gaat ieder weer een eigen weg. Een paar weken later krijgt ze de kriebels, ze moet haar eieren kwijt! ’s Nachts gaat ze het strand op, dat is niet niks voor een zeedier met zwempoten. Dat kost veel moeite, maar het lukt wel. Als ze het niet vertrouwt gaat ze weg en probeert het een andere keer. Boven aan het strand gaat ze graven, eerst met haar voorflippers. Ze gooit het zand opzij en graaft een ondiepe kuil waar haar hele lichaam in past. Daarna graaft ze met haar achterpoten een smalle diepe kuil. Dat is een flinke klus!!! Daarna floepen haar eieren, die veel op pingpongballetjes lijken, in de kuil. Alles bij elkaar een stuk of vijftig, maar bij sommige soorten meer dan honderd. Na een kwartier is ze klaar. Dan moet de kuil weer dicht. Zand erover en dan snel weer terug naar de zee. Na een paar weken doet ze het allemaal nog een keer, soms nog wel een 3e of 4e keer. Maar dan duurt het weer een jaar voordat ze terug komt. Onder het zand is het ongeveer 30° C, een prima temperatuurtje voor de eieren. Na een maand of twee komen de baby’s eruit. Ze moeten eerst naar boven komen, dat doen ze om met zijn allen te trappelen, zodat het zand van het plafond valt. Dan stampen ze de grond weer aan. Zo wordt het dak steeds dunner en de vloer hoger. Ze komen nog niet naar boven, eerst wachten ze op de nacht. En dan....rennen voor je leven!! Moeilijk, want kleine hobbeltjes lijken voor deze kleintjes net bergen. En veel dieren lusten wel een zeeschildpadje. Het is natuurlijk belangrijk dat ze de goede kant op gaan: Naar de zee namelijk. Veel diertjes redden het niet, maar gelukkig een heel stel wel. Het duurt nog wel wat jaren (vaak meer dan 30 jaar) voordat ze zelf volwassen zijn en kinderen krijgen. Maar de zeeschildpad geniet eerst van zijn kinderleven.

Deze Lederschildpad graaft een kuil om haar eieren kwijt te raken.

Na twee maanden komen de zeeschildpadjes uit hun ei.

5. Het Leefgebied

Het leefgebied van de zeeschildpad verschilt eigenlijk per soort. Hier de leefgebieden:

Groene Zeeschildpad: Leeft vooral in tropische gebieden rond de evenaar. Bijvoorbeeld in Australië, Hawaï en de Galaposeilanden.

Lederschildpad: Kan zijn lichaamstemperatuur hoger maken dan dat van het zeewater. Hij leeft vooral in de buurt van Canada, IJsland, Noorwegen, Nieuw-Zeeland en Chili.

Karetschildpad: Leeft in tropische wateren, meestal in de buurt van koraalriffen. Grote groepen leven in Mexico, Indonesië en Australië.

Dikkopschidpad: Leeft vooral in subtropische zeeën, vooral in de Atlantische Oceaan, de Stille Oceaan en de Indische Oceaan.

Platrugschildpad: leeft alleen in Australië. Eieren leggen ze alleen in Noordelijk Australië.

Kemps Zeeschildpad: Leeft alleen in de Golf van Mexico en in de oostkust van de V.S. Eieren leggen ze maar op één strand in Mexico.

Warana: Leeft over de hele wereld, vooral in de tropische wateren. Mexico, Costa Rica en India zijn de belangrijkste leefgebieden van de Warana.

Deze jonge zeeschildpadjes rennen naar de zee.

6. Voedsel

Het voedsel verschilt ook per soort. Ieder heeft zijn eigen lievelingskostje.

Groene Zeeschildpad: Is de enige vegetariër van de zeeschildpadden. Hij eet alleen planten, mals zeegras en algen. Daar heeft hij een handige gekartelde onderkaak voor.

Lederschildpad: Is dol op kwallen. Kwallen zijn niet zo voedzaam, dus eet hij soms meer dan zijn eigen gewicht per dag. Hij duikt tientallen meters diep om een plek te vinden waar veel kwallen leven.

Karetschildpad: Eet vooral sponzen, vastgegroeide zeedieren die door bijna geen ander dier te verteren zijn omdat ze zo giftig zijn. Maar zijn maag- en darmstelsel kan daar blijkbaar goed tegen.

Dikkopschildpad: Eet graag oesters en andere schelpdieren. Verder eet hij kwallen, zee-egels en krabben. Met zijn sterke kaken kraakt hij met gemak een oester open.

Platrugschildpad: Voedt zich vooral met zeekomkommers. Verder ook kwallen, inktvissen en zacht koraal.

Warana: Eet vooral kwallen, slakken, garnalen en krabben.

7. Bronnen

Ik heb mijn informatie gezocht in de TamTam, het jeugdblad van het WNF, op het internet bij google en dan gezocht op zeeschildpad. Ook wil ik mijn vader en moeder bedanken voor het helpen voor het bedenken voor dit onderwerp. En nog een keer mijn vader voor het helpen met de plaatjes.

Wil je meer informatie over ZEESCHILDPADDEN?? Kijk dan bij GOOGLE.

zeepaardjes

Ik heb deze spreekbeurt gemaakt omdat ik zeepaardjes speciale diertjes vind.

De zeepaardjes behoren tot de vissen. Dat vind je misschien raar... zij behoren tot de stekelbaarsachtigen.

Kenmerken:

De ogen van een zeepaardje kunnen elk afzonderlijk naar een ander voorwerp kijken. Dit is handig om voedsel te zoeken. Groot zijn ze niet. Het zeepaardje is maximum 20 cm. Er zijn wel 20 soorten zeepaardjes. De helft leeft in de zeeën rond Australië. De rest vindt een goede thuishaven aan de Atlantische kusten van Europa, Afrika en Noord-Amerika en in de Stille Oceaan. Zeepaardjes verschillen veel van kleur: meestal zijn ze licht - of halfbruin, versierd met vele witte vlekken. Het zeepaardje heeft een stevige rugvin. Als zijn vinnen beschadigd zijn, herstellen ze zich uitzonderlijk snel.

Het verspreidingskaartje van

de zeepaardjes

Ja...een echte punker

Maar toch heel sierlijk

Rechtop zwemmers:

Zeepaardjes zitten het liefst in ondiep kustwater waar ze tussen het zeewier en het zeegras te vinden zijn. Hun rugvin gaat 35 keer per seconde heen en weer. De kop van het zeepaardje dient als stuur. Als de kop naar rechts gaat, dan gaat het zeepaardje ook naar rechts. Gaat het kopje naar links...dan... inderdaad !!!

Met zijn staart kan hij zich ergens aan vastklemmen. Zo kan hij in de stroming weer voedsel opvangen.

Zeepaardje grijpt zich vast aan zeegras

Prachtige kleuren

Ze lijken wel een beetje doorzichtig?

Happen of zuigen?

Zeepaardjes eten eigenlijk alle kleine zwemmende diertjes op zoals kleine kreeftachtige diertjes, maar ook vislarfjes.Het zeepaardje zuigt of hapt zijn eten. Ze hebben geen tanden. Ze kunnen hun eten opzuigen vanaf een afstand van 3 cm.

Mannenwerk:

Iedereen denkt dat vrouwtjes alleen maar zwanger kunnen worden. Wel dit is niet waar. Bij de zeepaardjes is dit anders. Het vrouwtje geeft de eitjes aan het mannetje. Dit kunnen er wel 200 zijn. Het mannetje bewaart ze in de buidel waar ze dan ook geboren worden. Het mannetje bevalt dus van de kleine zeepaardjes. Na deze gebeurtenis is het mannetje vaak totaal uitgeput en sterft dikwijls. Het babyzeepaardje ziet er zoals een volwassen diertje uit, alleen veel kleiner.

Het vrouwtje geeft de eitjes door. Het mannetje zal nu de opdracht volbrengen.

Een massamoord:

Een groot gedeelte van de tientallen miljoenen zeepaardjes worden door de mensen gedood. Ze worden levend in de zon gelegd om te drogen. Deze zeepaardjes worden dan gebruikt voor Chinese schoonheidspoeders of voor souvenirs en gelukshangers. Dit laatste vind ik minder tof natuurlijk.

Een souvenir...

DIT WAS MIJN SPREEKBEURT

Thema Vensterfoto. Thema-afbeeldingen van konradlew. Mogelijk gemaakt door Blogger.